TAE KWON DO

Μόνο αυτός που γνωρίζει από που έρχεται γνωρίζει που πηγαίνει. (Κορεάτικο ρητό).

 Η διάδοση του TAE KWON DO, στο πέρασμα του χρόνου από μια σχετικά μικρή Ασιατική χώρα, προς τα έξω, είχε την δική της δύσκολη διαδρομή.

Υπήρχε μια θεωρία ότι το TAE KWON DO δεν γεννήθηκε στην Κορέα, αλλά είναι σύνθεση πολεμικών τεχνών της Κίνας και άλλων Ασιατικών κρατών. Τα στοιχεία όμως δεν υποστηρίζουν αυτή την άποψη.

Στην Κορέα το πρώτο ισχυρό στοιχείο που αποδεικνύει την ύπαρξη μιας πολεμικής τέχνης που είναι προάγγελος του TAE KWON DO χρονολογείται στην περίοδο των 3 Βασιλείων. Στο Βασίλειο KOGURYO (37 π.Χ. – 66 μ.Χ.) βρέθηκε στον τοίχο ενός χτιστού τάφου μια τοιχογραφία που δείχνει 2 νεαρούς να αγωνίζονται με θέσεις και κινήσεις του TAE KWON DO.

Ο Ιάπωνας ιστορικός TATASHI SAITO στο βιβλίο του: “Μελέτη της κουλτούρας της αρχαίας Κορέας” γράφει: “Αυτές οι τοιχογραφίες αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι που ήταν στους τάφους, είχαν εξασκηθεί στο TAE KWON DO στην ζωή τους”.

Στο Βασίλειο του PAEKJE (1800 π.Χ. – 600 μ.Χ.), οι πολεμικές τέχνες υποστηρίζονταν έντονα από τους Βασιλείς. Το 320 μ.Χ. ο PIRYU, ο άρχοντας του PAECHE διέταξε να χτιστεί ένα προπονητικό κέντρο πολεμικών τεχνών στο κέντρο της πρωτεύουσας. Κάθε μήνα που γινόταν πανσέληνος, οργανώνονταν αγώνες που περιελάμβαναν ιππασία, κονταρομαχίες και αγώνες πάλης. Επίσης, κείμενα που σώζονται μέχρι σήμερα, αναφέρουν ότι: “στα αρχαία χρόνια, υπήρχε μια τέχνη αυτοάμυνας που χρησιμοποιούσε χέρια και πόδια”.

Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των πολεμικών τεχνών, της κουλτούρας και της ιστορίας της Κορέας έπαιξαν τα στρατιωτικά τάγματα του HWA RANG. Αυτό ήταν ένα σύστημα στρατιωτικής παιδείας και οργάνωσης της κοινωνίας, το οποίο δημιουργήθηκε από τον 24ο Βασιλιά του Βασιλείου SILLA, του CHIN HUNG WANG (540 μ.Χ. – 576 μ.Χ.). Το σύστημα αυτό απευθύνονταν σε νεαρούς ευγενείς, οι οποίοι οργανώνονταν σε ομάδες και αφιερώνονταν στην εξάσκηση του σώματος και του πνεύματος, με σκοπό να υπηρετούν το SILLA. Η μέθοδος της εξάσκησης αυτών των ομάδων (HWA RANG) ονομάστηκε HWA RANG DO που σημαίνει ” ο τρόπος της άνθισης του λουλουδιού”. (HWA RANG σημαίνει “το λουλούδι της κυριαρχίας”).Οι ομάδες αυτές εξασκούνταν εκτός των άλλων στο TAE KYON (η τέχνη της μάχης με τα πόδια), το SOOBAK (η τέχνη της μάχης με τα χέρια) οι οποίες είναι πρόδρομοι του TKD.

Μετά το τέλος της δυναστείας του SILLA, ακολούθησε η δυναστεία του KORYO (935 μ.Χ. – 1392 μ.Χ.). Το όνομα της Κορέας προέρχεται από αυτή την δυναστεία. Η περίοδος αυτής της δυναστείας χαρακτηρίζεται από συνεχείς πολέμους ενάντια σε διάφορους εισβολείς. Επόμενο ήταν οι πολεμικές τέχνες να πάρουν τεράστια αξία.

Ο Βασιλιάς TAEJO ο οποίος ίδρυσε την YI δυναστεία, αντικατέστησε τον Βουδισμό με τον Κονφουκιανισμό και τον καθιέρωσε ως την επίθεση θρησκεία του κράτους. Η ηγετική τάξη, σύντομα υιοθέτησε τον Κονφουκιανισμό και ακολούθησε την θεωρία του τόσο στην πολιτικο-κοινωνική ζωή, όσο και στην ιδιωτική. Η θεωρία του Κονφούκιου υποστήριξε με πάθος της κλασσικές Κινέζικες σπουδές, ενώ ταυτόχρονα θεωρούσε υποδεέστερες τις σωματικές δραστηριότητες. Με αυτή την ιδεολογία, την οποία επέβαλε η ηγετική τάξη, η δημοτικότητα του SOOBAK και του TEA KYON άρχισε να μειώνεται.

Ευτυχώς για τις μετέπειτα γενιές, των μαθητών του TAE KWON DO, ένας Βασιλιάς της YI δυναστείας, ο CHONG – JO, είχε έντονο το ενδιαφέρον για τις πολεμικές τέχνες, που γεννήθηκαν στην Κορέα. Το 1790 μ.Χ. διέταξε τον στρατηγό LI DUK MOO, να συντάξει ένα επίσημο βιβλίο με όλες τις πολεμικές τέχνες που υπήρχαν στην Κορέα, περιλαμβανομένων και των τεχνών χωρίς όπλα.

Αυτό το βιβλίο αποτελούσε, εγχειρίδιο των πολεμικών τεχνών της εποχής. Είχε ζωγραφισμένες κινήσεις πάνω σε σκαλιστά ξύλινα κομμάτια και αποτελούνταν από 40 περίπου σελίδες. Οι εικονογραφημένες κινήσεις και τα κείμενα, εξηγούν τις πολεμικές τέχνες κατά την διάρκεια της YI δυναστείας.

Η στρατιωτική εκπαίδευση και η εθνική άμυνα συνέχισε να είναι παραμελημένη κατά την διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα. Δεν υπήρχε καμιά διάθεση οργάνωσης της εκπαίδευσης στις πολεμικές τέχνες και έτσι οι τέχνες μεταδίδονταν από πατέρα σε γιο και σε μεμονωμένες περιπτώσεις από τον δάσκαλο στον μαθητή, κάτω από μεγάλη μυστικότητα.

Με το κλείσιμο της YI δυναστείας (1909) η Κορέα κατακτήθηκε από τους Ιάπωνες και η εξάσκηση των πολεμικών τεχνών μειώθηκε ακόμα περισσότερο. Η Ιαπωνική κυβέρνηση κατάργησε και απαγόρευσε όλες τις παραδοσιακές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών αθλημάτων και των πολεμικών τεχνών, σε μια προσπάθεια να καταστραφεί η Κορεάτικη ταυτότητα. Αυτή η απαγόρευση όμως έφερε αντίθετο αποτέλεσμα, αφού από αντίδραση οι Κορεάτες συνέχισαν να εξασκούνται κρυφά και με αυτόν τον τρόπο κρατήθηκαν ζωντανές οι Κορεάτικες πολεμικές τέχνες.

Μετά την απελευθέρωση της Κορέας (1945), το TAE KWON DO ξεκίνησε άλλον ένα γύρο ανάπτυξης. Λόγω της ξένης επιρροής, στις Κορεάτικες πολεμικές τέχνες, κατά την διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, πολλοί δάσκαλοι είδαν την ανάγκη να ενοποιηθούν οι διάφορες Κορεάτικες πολεμικές τέχνες. Αμέσως μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου, πολλοί δάσκαλοι επέστρεψαν στις παραδοσιακές Κορεάτικες πολεμικές τέχνες και τις ένωσαν οργανώνοντας ένα εθνικό σπόρ. Αυτής της ενοποίησης προηγήθηκαν τεράστιες συζητήσεις ανάμεσα στους δασκάλους για τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν αυτή η ενοποίηση, των διαφορετικών, σχολών πολεμικών τεχνών. Το πρώτο συνέδριο με θέμα αυτήν την ενοποίηση έγινε το 1945 χωρίς όμως, μεγάλη επιτυχία. Παρόλη την αποτυχία του συνεδρίου  συνέχισε να είναι κυρίαρχη η ιδέα της ενοποίησης, με σκοπό να στανταριστεί μια κοινή μέθοδος διδασκαλίας σε όλη την χώρα.

Αυτό που ήταν ξεκάθαρο ήταν ότι όλοι οι δάσκαλοι έβλεπαν πως πρέπει να γίνει μια επιστροφή σε κάποια διακεκριμένη, παραδοσιακή, Κορεάτικη πολεμική τέχνη, η οποία να μην έχει καμία επιρροή από τις ξένες πολεμικές τέχνες. Τελικά, μετά από χρόνια, στην διάρκεια των οποίων έγιναν τεράστιες συζητήσεις και υπήρξαν έντονες αντιπαραθέσεις, οι δάσκαλοι των 6 σημαντικότερων σχολών, στις 11 Απριλίου 1955, σε ένα ειδικό συμβούλιο στο οποίο ηγείτο ο στρατηγός CHOI HONG HI αποφάσισαν να δημιουργηθεί μια νέα ενιαία πολεμική τέχνη το όνομα της οποίας θα ήταν TAE KWON DO.

Το TaeKwonDo εντάχθηκε και στον αθλητικό χώρο σαν Ολυμπιακό άθλημα από τον Σεπτέμβριο του 1994. Το 1980 η Παγκόσμια Ομοσπονδία TaeKwonDo αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.).Έκανε την εμφάνισή του ως άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988 και στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 στους οποίους η Ελλάδα κατέκτησε ένα χάλκινο μετάλλιο με την Μόρφω Δροσίδου.

Εντάχθηκε για πρώτη φορά σαν επίσημο Ολυμπιακό άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 στους οποίους η Ελλάδα κατέκτησε ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο με τον Μιχάλη Μουρούτσο και δύο 8ες θέσεις με την Αρετή Αθανασοπούλου και Αλέξανδρο Νικολαίδη,

Κατόπιν στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του 2004, η Ελλάδα κατέκτησε δύο ασημένια Ολυμπιακά μετάλλια με τους: Έλλη Μυστακίδου και τον Αλέξανδρο Νικολαϊδη και τέλος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 η Ελλάδα κατέκτησε ένα ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο με τον Αλέξανδρο Νικολαίδη.